Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Η παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση έχει τρεις πλευρές. Η πρώτη αφορά τις καταθέσεις μας. Από τη στιγμή που οι κυβερνήσεις τις εγγυώνται, έστω και ως ένα σημείο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μάλιστα, η εγγύηση αυτή καθαυτή θα αποτρέψει τις όποιες παρορμητικές ενέργειες στις οποίες μας συνηθίζει ο λαός μας.

Η δεύτερη συνέπεια αφορά τη χρηματοδότηση της οικονομικής μας ζωής. Οι επιχειρήσεις αλλά και τα νοικοκυριά χρειάζονται χρήματα για να συνεχίσουν τη λειτουργία τους και να πραγματοποιήσουν τα σχέδιά τους. Στον βαθμό που οι τράπεζες θα νιώσουν το σφίξιμο της ρευστότητας, υπάρχει πρόβλημα, αλλά δεν θα κρατήσει πολύ. Οταν ο κίνδυνος της μαζικής απόσυρσης καταθέσεων περάσει, όπως νομίζω ότι ήδη συμβαίνει, οι τράπεζες θα συνεχίσουν, αναγκαστικά, να κάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή να «πουλάνε» χρήμα. Ισως λίγο ακριβότερα, πολύ πιο προσεκτικά, αλλά δεν μπορούν να σταματήσουν. Η όλη ύπαρξή τους εξαρτάται από τη συνέχιση της κανονικής τους λειτουργίας.

Το τρίτο πρόβλημα θα μπορούσε να είναι το πιο σημαντικό, αλλά φαίνεται ότι σε μεγάλο βαθμό το έχουμε «γλιτώσει». Είναι ο κίνδυνος που θα αντιμετώπιζαν τα ασφαλιστικά μας ταμεία και όλοι οι φορείς που έχουν αναλάβει τη θεσμική διαχείριση των αποταμιεύσεων της κοινωνίας. Τα «τοξικά» χρηματοοικονομικά προϊόντα που διακινούσαν τα «χρυσά παιδιά» της σημερινής κυβέρνησης με πρόθυμους πελάτες τις «ανίδεες διοικήσεις» των ταμείων θα είχαν εξανεμίσει τις οικονομίες της μεγάλης μάζας των εργαζομένων με μηδενική πιθανότητα ανάκτησής τους. Την «παρτίδα» έσωσε σε μεγάλο βαθμό ο Τύπος στην Ελλάδα και, συγκεκριμένα, «Το Βήμα» που στα μέσα Μαρτίου του 2007 αποκάλυψε το μεγάλο «φαγοπότι» που είχαν στήσει τα «καλόπαιδα» με τα δομημένα ομόλογα. Δεν ξέρω πότε η κοινωνία θα «κάνει ταμείο» με την υπόθεση αυτή και η κυβέρνηση σίγουρα το πάει για τις καλένδες, αλλά όσοι από εμάς καταλαβαίνουμε, χρωστάμε ένα «ευχαριστώ».

Στην τελική ανάλυση, τα πολιτικά συμπεράσματα στα οποία αναπόφευκτα καταλήγουμε είναι σημαντικά. Η θεοποίηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των τελευταίων 30 χρόνων, με τις υποτιθέμενα μαγικές δυνατότητες αυτορύθμισης τελείωσε. Η οικονομική επιστήμη θα γυρίσει στις ρίζες της, δηλαδή στην καλύτερη κατανόηση του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος και θα βγάλει τα καινούργια της συμπεράσματα. Η Οικονομία είναι πολύ σημαντική υπόθεση για να την αφήσουμε ξανά στα χέρια των αυτιστικών γιάπηδων με τα γκρι κοστούμια και τα laptop. Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι οι πολιτικοί μας θα αποκτήσουν περισσότερη σοβαρότητα και λιγότερη σοβαροφάνεια.

Ετικέτες: Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ-ΝΕΕΣ ΕΠΟΧΕΣ 17/10/2008