ΤΙΜΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Με πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και με κάποια της ΝΔ με συνδέει σχέση κυρίως παρελθούσης, αλλά και τωρινής συνεργασίας, με ορισμένους στα όρια της φιλίας. Προσπαθώ να τους καταλάβω, καθώς τους βλέπω να αγωνιούν και να ελίσσονται μέσα στο πολιτικό και, κυρίως, κομματικό κλίμα της εποχής. Το ΠΑΣΟΚ, που, για 30 χρόνια, είχε απ’ ευθείας προνομιακή συνομιλία με την εξουσία, και πλέον, ανταγωνίζεται μόνο τη ΔΗΜΑΡ και το ΛΑΟΣ σε εκλογική απήχηση, δεν είναι πια ο γνώριμος χώρος των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ. Δεν ξέρουν, ή μάλλον έχουν ξεχάσει τι σημαίνει το 90% του εκλογικού σώματος να αδιαφορεί για εσένα και μέσα σε αυτό, ένα 60% να είναι απολύτως εχθρικό. Δεν είναι σε καλύτερη μοίρα τα στελέχη της ΝΔ που προσπαθούν να καταλάβουν πώς θα ανακτήσουν την εξουσία με ποσοστά της τάξης του 20%, κουβαλώντας και τη συνειδητοποίηση της κοινωνίας ότι φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για την εθνική κατάρρευση. Νομίζω ότι πολλούς από αυτούς τους φοβίζει η πιθανότητα να κατακτήσουν την εξουσία. Αυτοί είναι λίγοι, αλλά είναι οι μόνοι που αξίζουν.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο της εθνικής καταστροφής για την οποία είναι εξ ίσου υπεύθυνοι, πολιτικοί άνδρες και γυναίκες με προσφορά και ικανότητες, γιατί υπάρχουν και τέτοιοι, φαίνεται να υποφέρουν από πολιτικό jet lag. Μου θυμίζουν το παλιό παιδικό μυθιστόρημα, τον Rip van Winkle. O ήρωας ξύπνησε από βαθύ ύπνο 20 ετών για να βρεθεί σε έναν κόσμο που δεν αναγνώριζε. Έτσι μοιάζουν ορισμένοι, βάλτε εσείς όποιους νομίζετε, από τους υπουργούς και πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που νοιώθουν ξένοι στο πολιτικό Gotterdammerung που όλοι μας ζούμε. Δεν ξέρω ποιος από τους δύο νοιώθει χειρότερα. Οι του ΠΑΣΟΚ έχουν τη ρετσινιά του τελευταίου αλλά και του ιστορικού εγκλήματος. Οι της ΝΔ, και εννοώ οι έντιμοι εξ’ αυτών, νοιώθουν την πολιτική ευθύνη της παραλαβής μίας μετα-Ολυμπιακής Ελλάδας στην Ευρωζώνη και της παράδοσης μετά από 5 χρόνια της Ελλάδας του 2009. Το ότι οι Πασόκοι έπαιξαν το ρόλο τους, μετά το 2009, δεν σημαίνει τίποτε, γιατί αν οι της ΝΔ έκαναν σωστά τη δουλειά τους, δεν θα μιλάγαμε για ΠΑΣΟΚ στην περίοδο 2009-2011.
Και τώρα , αυτοί οι honest men and women, βρίσκονται στα Χριστούγεννα του 2011, σε μία ανυπόφορη θέση. Του ενός το κόμμα βρίσκεται δίκην «σφραγίδας» στα χέρια ενός πολιτικού, που, ουσιαστικά, υπήρξε μόνο γιός ενός πραγματικού πολιτικού. Του άλλου, βρίσκεται στα … όνειρα περί εξουσίας κάποιου που κανείς από εμάς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει από πού και πώς μας .. προέκυψε ως περίπου … υποχρεωτικός Πρωθυπουργός. Την ώρα που αυτές οι δύο virtual realities ακολουθούν το δρόμο των ατζέντηδων που τους καθοδηγούν, η Ελλάδα προσπαθεί απεγνωσμένα να μην γίνει Αλβανία του 1980. Στους Few Honest Men (and women) εναπόκειται να βρεθούν και να συζητήσουν. Για το καλό της Ελλάδας πρέπει να βρουν την πολιτική λύση. Μόνο που η λύση δεν μπορεί να είναι «μία από τα ίδια». Για μερικούς από εμάς είναι προφανής. Καλό είναι να τη βρουν και οι «επαγγελματίες πολιτικοί» μας .